Concertgebouw doet hip

Altijd interessant om te zien hoe merken nieuwe doelgroepen aan zich proberen te binden. Vaak is daarbij de insteek: verjonging. (Of: vernieuwing, zoals ze dat bij de NCRV noemden toen ze Netwerk-presentator Aart Zeeman er uit bonjourden.)

Het Amsterdamse Concertgebouw lanceert deze week het nieuwe concept Tracks, dat de young urban professional binnen moet gaan lokken. "Concerten die aansluiten bij jouw drukke levensstijl," aldus het Concertgebouw. De concerten duren niet langer dan een uur, en na afloop is er een borrel met dj waar ook de muzikanten van die avond aanwezig zijn.

Op de website van Tracks is het een hippe boel. Je kunt ze volgen via Facebook, Twitter en Linkedin, je Tracks-foto's delen via Flickr en e-cards verzenden. Onder het kopje 'Veel gestelde vragen' kom je te weten wat je aan moet ("Je moet niks."), of je mag hoesten en wat te doen als je honger krijgt.

Verder twee lollig bedoelde filmpjes - die je naar je vrienden kunt sturen! - waarin argeloze reizigers op een perron en een veerpont spontaan verrast worden door een kort concert.

En nog een ander filmpje met de titel 'Langste reclame ooit'. Daarin zien we een meisje door Amsterdam bakfietsen (point of view: de bak) terwijl ze - hoofd schuin, gelukzalige grijns - geniet van klassieke muziek die schijnbaar in de lucht hangt. Het filmpje kabbelt een uur voort, niet toevallig precies de lengte van een Tracks-concert.

Daarmee is het overigens bij lange na niet de langste reclame ooit. Dat is nog altijd Non stop Fernando (14 uur en 40 minuten) van reclamebureau Lean Mean Fighting Machine voor vliegmaatschappij Emirates. Zegt ook het Guinness Book of Records.

Niet voor niets

Unilever voert momenteel een zware corporate campagne voor zijn A-merken. Onder het motto 'Niet voor niets' worden de productvoordelen van onder andere Blue Band brood, Calvé pindakaas en Lipton thee opgesomd.

Of het helpt in de strijd tegen de huismerken is de vraag. En ook: hoe gaan de supermarkten terugslaan? Dirk van den Broek is alvast begonnen. In dezelfde krant waar op pagina 5 deze Lipton-advertentie staat, heeft Dirk de achterpagina gekocht. Met exact hetzelfde packshot van het doosje thee. Dezelfde vier pijltjes met handwritten lettertypje. En een handige kop erboven: 'Bijna voor niets bij Dirk.'

De strategie van Dirk is dus: niet vertellen dat ons huismerk een goedkoop alternatief is, maar roepen dat je voor het A-merk ook bij Dirk moet zijn! Unilever zal vast geen bezwaar maken.

Slimme inhaker van Dirk? Of toch afgesproken werk?